გთავაზობთ ნაწყვეტებს წმინდა მამის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაშრომიდან:

"ჩვენ ქრისტეს სხეულის ასონი ვართ, მას ვეკუთვნით, საუკუნოდ შევუნაწევრდით ქრისტეს და იგი ჩვენ ხელიდან არ გაგვიშვებს. როგორ შეიძლება მოვკვდეთ, თუკი სული ღვთისა ჰგიეს ჩვენ შორის?

წმინდა მაქსიმე აღმსარებელი:

* "მე დავსწევ და დავიძინე და განვიღვიძე, რამეთუ უფალი მწე მეყო მე" (ფს. 3,5).
* "მომიხილე და შეგესემინ ჩემი, უფალო ღმერთო ჩემო, განანათლენ თვალნი ჩემნი, ნუ უკვე დავიძინო მე სიკვდიდ. ნუ სადა სთქვას მტერმან ჩემმან, მრე ვეყავ მას" (ფს. 12,3)

კეთილია მღვდლის ჩინი და მსუბუქია მისი უღელი, მაგრამ მხოლოდ მათთვის, ვინც ისე მიიღებს და შეუდგება მის აღსრულებას, როგორც ეს საჭიროა, ვისაც არ ჰქონია ცდუნება, რომ ღვთის სულის მადლი უკანონოდ შეეძინა.

უფლის მიერ ბოძებულ სიცოცხლეს მართლმადიდებელი ქრისტიანი ღვთის სადიდებლად განლევს, ღვთის სჯულს გამოიძიებს, ჩაიძირება წმიდა მამათა ცხოვრებასა და სწავლათა უკიდეგანო ზღვაში და ნეტარებს. მართლაცდა, განა არის რამე მასზე აღმატებული და ტკბილი?!

"ვიტიროთ ისე, როგორც ქრისტე ტიროდა ლაზარეს. იგი ტიროდა იმისათვის, რომ შენთვის ეჩვენებინა ზომიერება; განა რისთვის უნდა ეტირა იმ ადამიანის გამო, რომელსაც სულ ცოტა ხანში მკვდრეთით აღადგენდა?

ჩვენი ცხოვრება მწუხარებით, უბედურებითა და განსაცდელითაა აღსავსე: ჩვენ გვეწინააღმდეგება ჩვენი გონება - ეს გზის გამკვალავი ხშირად თვითონვე უხვევს გზიდან და მთელს ჩვენს ცხოვრებას ცდომილებაში ითრევს; გვეწინააღმდეგება გული, რომელიც საკუთარი შეგონებების აღსრულებისკენ მიიდრკება და ღვთის ნების აღსრულებას თავს არიდებს;

არიან ადამიანები, რომლებიც მთლიანად ეწირებიან მატერიალურს. მთელი დღე იმაზე ზრუნავენ, რომ რაღაც სამუშაო კარგად შეასრულონ, ღმერთზე კი საერთოდ არ ფიქრობენ. ნუ მივეცემით ამას ჩვენც.