წმინდა მაქსიმე აღმსარებელი:
ღვთის მოყვარული ამჯობინებს ღვთის შემეცნებას ყველა მისი ქმნილებისაგან. ვისი გონებაც ამ გრძნობით არის მიჯაჭვული ღმერთზე, იგი არაფრად აგდებს ყველა ხილულს, თვით თავის სხეულსაც კი, თითქოს უცხო იყოს. სიყვარული არის კეთილგანწყობილება სულისა, რომელიც არაფერს არსებულს არ ამჯობინებს ღვთის შემეცნებას. მაგრამ ასეთ მოსიყვარულე განწყობილებამდე შეუძლებელია მივიდეს ის, ვისაც აქვს სიყვარული რამე მიწიერისა ან სიძულვილი თუნდაც ერთი კაცისა. ნეტარია ის, ვისაც ყველას თანაბრად სიყვარული შეუძლია.

***
ღმერთს ვიცნობთ არა არსებით, არამედ მისი დიდებული ქმნილებებით და მათზე გამოჩენილი უფლისმიერი განგებულებით. მათში, როგორც სარკეში, ვჭვრეტთ ღვთის უსაზღვრო სახიერებას, სიბრძნესა და ძალას.

***
დემონს არც უბიწოება სძულს და არც მარხვა ეზიზღება, მსგავსად ამისა, არც ქონების გაცემა, არც სიმდაბლე, არც ფსალმუნთა გალობა, არც სიბეჯითე წიგნთა კითხვისადმი, არც განმარტოება, არც მაღალი გონებამჭვრეტელობა, არცა მიწაზე წოლა (იგულისხმება ზოგადად ასკეტური მოღვაწეობა), არც მღვიძარება, არც სხვა რაიმე, რითაც ხასიათდება ღვთისთვის სათნო ცხოვრება - მანამდე, სანამ ამ საქმეთა აღსრულების მიზანი მისთვის რითიმე სასარგებლოა.

***
ვინც სცოდავს, შეინანებს და ისევ მიუბრუნდება იმავე ცოდვას, მისი სინანული უნაყოფო იქნება, მეტადრე - თუ იმავე ცოდვაში მოკვდა.

***
თუ მართალი სიმართლეს გადაუდგა, ცოდვისაკენ მიიქცა და ისე მოკვდა, ჩადენილი სიმართლე ვეღარ იხსნის, და თუ ურჯულო მოიქცა და ღვთის მცნება აღასრულა, ცხონდება.

***
ვინც კეთილ საქმეში წარემართა და ისევ პირველსავე ცოდვას დაუბრუნდა, მას არათუ შრომის სასყიდელი დაეკარგება, არამედ სასჯელის ღირსიც შეიქნება, რადგან კეთილის გემო იხილა და მერმე კვლავ შეურაცხყო იგი.

***
როგორც ღრმა ორმოში ჩავარდნილი კაცი თავისთავად ვერ ამოვა, ისევეა ცოდვაში ჩავარდნილისათვის საჭირო სულიერ კაცთა შემწეობა.

***
ამპარტავნის სული დიდ სიმაღლეზე ადის და იქიდან თავის თავს წარწყმედის უფსკრულში აგდებს.

***
კაცი ხარ უძლური, ბუნებით ეგე წესსა ზედა ბუნებისასა. მეცნიერ იყავ ნათესავისა შენისა, რამეთუ ერთისა ბუნებისანი ხართ და ნუ უარყოფ ამპარტავნების გამო თვისებასა ბუნებისასა. თუმცა მოყვასი შენი მდაბალი იყოს და შენ დიდებული, ორივენი ღვთისაგან ხართ დაბადებულნი, ამიტომ უნდოსა და მდაბალს ნუ შეურაცხყოფ, რადგან იგი უფრო მტკიცედა სდგას, ვიდრე შენ და არც ადრე დაეცემა, ხოლო თუ მაღალი დაეცა, მსწრაფლ შეიმუსრება.

***
მდაბალი სიტყვა წამალია სულისა, ხოლო ამპარტავნის ზრახვა სავსეა სილაღითა. მდაბლის ლოცვას შეისმენს უფალი, ხოლო ამპარტავნის ლოცვა კი ვერ მიაღწევს უფლის წინაშე.

***
როდესაც ნაწყენი ხარ ვინმეზე ან დამცირებული ხარ, ერიდე მრისხანებას, რათა მან არ განგაშოროს სიყვარულს და არ გიბიძგოს სიძულვილისაკენ.